Als de dans van de stervende zwaan.
Wat begon met trainen op de vrijdag avond, waarbij het animo van de dames uit Jirnsum groot was, ontstond een heus volwaardig team. Dit team, Dames 1 Irnsum, bereikte na twee en een half jaar spelen, door kampioenschap de 4e klas.
Ook daar wisten de dames zich te handhaven en eindigden seizoen 2007-2008 op de 3e plaats in de competitie. Jammer genoeg stopten er 7 dames met voetbal en nieuwe kandidaten waren er nagenoeg niet. Samen met het bestuur heb ik gekeken naar een combinatieteam met Akkrum, maar dat mocht geen doorgang vinden.
Op wat leek op vijf voor twaalf voor aanvang seizoen vond ik toch nog 7 dames uit Akkrum die graag wilden voetballen. Zo konden we alsnog beginnen aan seizoen 2008-2009 waarbij er nog drie dames bij kwamen en er tijdens het seizoen weer 5 weg vielen. Gedwongen om met gast spelers uit te komen hebben we deze competitie uit gespeeld. Dit met de wetenschap dat er voor seizoen 2009-2010, 12 à 13 dames over zouden blijven.
Op de laatste, feestelijke, trainingavond werd mij doodleuk meegedeeld, door 4 dames van Akkrum, dat ze er toch voor kozen om zich bij hun oude trainer, Harry Petten, te voegen en dit jaar voor LSC uit te komen. De teleurstelling was enorm en ik was weer terug bij af.
Ik beloofde de dames die overbleven dat ik me hard zou maken om weer nieuwe dames te vinden en dat ze, nog niet moesten opzeggen bij de vereniging…
Helaas door persoonlijke omstandigheden is het mij niet gelukt om daar, deze zomer, actief mee bezig te kunnen. Op de valreep lukte het me toch om nieuwe dames te vinden en leek het er op dat we weer met 14 dames de competitie in zouden kunnen. Uiteindelijk zijn daar maar 11 à 12 dames van over gebleven met nog wat; misschien en ik zal er over nadenken toezeggingen waar ik niks mee kan. Om de dames aan de voetbalvereniging te binden heb ik nog het voorstel gedaan om uit de competitie te gaan, door te trainen en zo nu en dan een oefenwedstrijd te houden. Wellicht kon ik dan nieuwe kandidaten vinden zodat we volgend seizoen met een volwaardig team weer mee konden doen. Dit besluit moest dan wel unaniem zijn. Hier konden het merendeel van de dames niet achter staan.
Het geheel heeft me behoorlijk aangegrepen ondanks dat ik weet dat ik het alleen niet op poten kon houden noch kon redden. Dat zelfs ik, na bijna vijf jaar noeste, stugge en wellicht eigenwijze inzet uiteindelijk de handdoek in de ring moet gooien gaat me enorm aan het hart.
En zo eindigde het dames voetbal in Jirnsum, als de dans van de stervende zwaan.
Mede langs deze weg wil ik iedereen bedanken die zich voor ons heeft ingezet. Het bestuur die mij alle ruimte gaf en een betaalde trainer ter beschikking stelde, Jouke de Jong de shirtsponsor Super de Boer, de mensen die in de kantine tijdens onze wedstrijden hebben gestaan, de wasvrouw Tieneke Schaap, de grens en scheidsrechters en de supporters langs de lijn bij de thuis en uitwedstrijden.
In het bijzonder Mient Noordraven die naast trouwe toeschouwer ook spontaan voor ons een aantal kantinediensten heeft gedraaid en zelfs een keer al coach mee is gegaan en Wietze Stoker die met name afgelopen seizoen, bij uitwedstrijden, als interim leider met ons mee ging.
Vriendelijke groet,
Dames 1
Natasha Bendien.