Een fantastische laatste ALS Dag

De tiende en laatste ALS dag. Tien jaar geleden door Ronald bedacht en met veel hulp van familie en vrienden uitgewerkt tot een jaarlijks terugkerend evenement. Deze was de laatste keer. Tussen handjes schudden, herinneringen ophalen en relaties onderhouden, mocht ik Anja ook even spreken. Naar eigen zeggen was ze een beetje nerveus, maar vatte het pakkend samen. Voor het eerst sinds het overlijden van Ronald, twee jaar terug, had ze de energie om ook haar bijdrage te leveren tijdens de organisatie en zei tot slot; het is goed zo.
Voor de mensen die zich afvragen waarom het de laatste keer was; het is goed zo. Rust, berusting, acceptatie; klaar.
Tien jaar lang hebben de mensen om Ronald heen bergen verzet, in kanalen gezwommen, de Mont Ventoux bedwongen, inwoners geïnspireerd, gemotiveerd en geënthousiasmeerd om mee te doen, mee te leven en te beleven om ieder jaar weer een onvergetelijke dag te maken voor dat ene doel: geld inzamelen voor onderzoek naar deze vreselijke ziekte ALS.
En zoals Bauke tijdens zijn aanvangstoespraak zei; het moet geen sleur worden. Tien jaar lang is al een hele prestatie, maar nu is ook een goed moment om te stoppen. ALS Friesland blijft bestaan ter ondersteuning van acties voor ALS, waar dan ook in Friesland.

1 Juli was dus de dag. De berichten leken niet heel best, maar na het middaguur werd het droog. Na Bauke zijn eerder genoemde toespraak, met Jelte en Feike aan zijn zijde, kon er begonnen worden. Feike loste om half twee het startschot en een ieder was weg. Op de fiets voor 25 of 50 km, dan wel lopend voor 6 of 12 km. De fietstocht ging tegen de wijzers van de klok in rond het Sneekermeer en de wandelroute ging richting Grou, Suorein, de Boarn over, ‘Slúske om’ (12), terug naar Jirnsum (6).
Tegen de tijd dat de eerste wandelaars weer terug waren, de fietsers hun carbonnen ros tegen de tent hadden gezet, brak de zon door. Johannes Rypma en de Bountyhunters hadden zich inmiddels het podium eigen gemaakt en speelden er met rauwe stemmen en snerpende gitaren drie kwartier lustig op los.
Daarna was het de beurt aan Juf Kim en haar streetdancemeiden van LOCI. Tegen het warme tentdoek werd vol overgave gedanst en swingden ze allen de pan uit. Compleet met bij elkaar passende vlechten en vele kleurrijke boa’s. Aan het einde attendeerde Kim, die overigens haar laatste optreden leidde, iedereen erop ‘de beurs te trekken’ en niet te zuinig te zijn. Dit resulteerde in een opbrengst van €307.
Inmiddels hadden de mannen van De Kast hun spullen klaargezet en begonnen zij aan hun bijdrage van de dag. Een vijf kwartier durende set waar alle ‘gouwe ouwe’ voorbij kwamen, aangevuld met nieuw materiaal.

Kwart over zes was het tijd voor waar het uiteindelijk om draait. Geld, euro’s, keiharde onderhandeling voor het grote doel; zoveel mogelijk geld losmaken middels een veiling. Dit jaar onder leiding van Jelle B. VIP-kaarten voor Heerenveen-Feijenoord of Amstel Live, een weekendje Terschelling, een bal met shirt van Cambuur, seizoenkaarten van Cambuur, zeiltochten, boottochten, een Akkrumer Jol, een pak op maat, of een geheel verzorgde houseparty; zomaar een greep uit het uitgebreide assortiment. Als klap op de vuurpijl en door de heren zelf onder de hamer gebracht, was het huiskamerconcert van Jitiizer. Als de wijze waarop dit item verhandeld werd inherent is aan de stijl van het concert, dan zal de meneer ‘mei de Amerikaanse pet’ zich nog wel eens achter de oren krabben. Voor ‘treie-en-tritich bankjes’ ging de hamer door de tafel en wordt het ongetwijfeld een onvergetelijke avond.
Tussen de bedrijven door kon er aangeschoven worden bij Keurslager Spijkerman die speciaal voor deze dag een heerlijk broodje ALS aanbood. Ook kon er genoten worden van ambachtelijk bereide droge worst.

Het was de beurt aan Twarres met band. Een zeskoppige soundmachine met prachtige, meerstemmige samenzang en melodische lijnen. Behalve nummers van de nieuwste cd, kwamen ook de liedjes van het eerste uur voorbij. Met veel gevoel gespeeld en gezongen.
Voordat Jitiizer acte de presence gaf was het tijd om de cheque te onthullen. De mensen áchter Ronald, het bestuur, werden het podium opgeroepen en met luid applaus hartelijk bedankt voor hun inzet en bewezen diensten. Tegelijk werd de cheque op het podium door Feike en Jelte onthuld en kwam de opbrengst van deze dag tevoorschijn: €33.500,- Een prachtig resultaat! En na het verwijderen van nog een sticker, kwam het totaal van tien jaar ‘Trap ALS de wereld uit’ tevoorschijn. €600.000,-!! Ongelooflijk knap van zo een klein dorp met toegewijde doorzetters en inwoners met het hart op de goede plek. Een resultaat om oprecht trots op te zijn.

Jitiizer. Een slotakkoord om u tegen te zeggen. De tent is blijven staan, maar het scheelde weinig. Bulderend geweld, pakkende teksten en een frontman van formaat. Al 20 jaar ‘huisband’ bij Cafe De Fantast en al een aantal jaren ‘ambassadeur’ voor ALS Friesland en mede daarom gevraagd als afsluiter van deze tiende ALS Dag.

Middenin de set werd er stilgestaan bij Ronald en al het werk dat is verricht door het bestuur van ALS Friesland. Deze werden wederom op het podium uitgenodigd en kregen door Jitiizer een gouden plaat aangeboden. Als blijk van waardering voor het harde werken en de behaalde resultaten, op te hangen in het café.
Met enige zelfspot verwijzend naar de kleine hartjes van de Jitiizer-mannen, werd er niet lang bij deze prestatie stilgestaan en vervielen ze weer in hetzelfde patroon; rammen en springen met een kistje bier naast de drum-kit.

Achterin was een groepje mensen in hun eigen wereldje. Knuffelen, op de schouder kloppen; tevreden blikken. Het bestuur.
Nummer tien kan aangevinkt worden als geslaagd. Het zit erop. Maanden naar toegeleefd. Het was wederom een spektakel. Geen sleur. Het is goed zo. Klaar.