OBS it Tredde Stee

Het was eerst niet helemaal duidelijk wat de afstanden zouden zijn, maar na overleg bleken er maar 2 scholen mee te doen aan dit gebeuren. Namelijk de meest noordelijkste school (De Leeuwarder Scholenvereniging) en de meest zuidelijkste school (It Tredde Sté).

We waren snel klaar met de beslissing. Wij gaan ook voor die 60 km. Snel een “noodbrief” gemaakt waarin we om helpende handen vroegen. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Mensen voor de catering, mensen die mee wilden fietsen als begeleider, stempelaars, mensen die met een bezemwagen klaar stonden, het kon niet op. Geweldig.

Maandag was Richard al op school geweest namens de fietsersbond. Hij vertelde de kinderen van alles over de fietstocht en samen met de kinderen heeft hij een controleronde gedaan op de fietsen. Zeker geen overbodige luxe, want 60 km is een respectabele afstand waarbij goed materiaal belangrijk is. De kinderen zijn in de avonduren druk bezig geweest om sponsors te vinden en zelfs vanmorgen hoorde ik nog veel kinderen zeggen, dat hun sponsorlijst nog niet helemaal compleet was.

En vanmorgen was het dan zover. Richard, van de fietsersbond, kwam nog even de route met ons allemaal doornemen en om 9 uur gaf de locoburgemeester van Boarnsterhim dan eindelijk het startschot. We moesten starten in 2 groepen. Het sprak voor zich, dat de meiden natuurlijk bi elkaar wilden en 2 stoere jongens van groep 8 wilden hun wel vergezellen. Juf Marianne en Anja de Jong gingen met deze groep als eerste op stap. De “mannengroep” o.l.v. Jacoba Pilat en meester Jan startten 10 minuten later. Alle kinderen hadden 2 labels gekregen, waarop de fietsknooppunten stonden die ons langs de route zouden leiden. Via Grou, Idaerd en Eagum moesten we eerst naar Warten toe. Hier moest weer gestempeld worden en konden de kinderen zich tegoed doen aan broodjes en soep. Helemaal top dus.

Daarna weer snel verder richting Leeuwarden. Het was voor de meesten wel even schrikken. Dwars door het centrum van Leeuwarden fietsen is dus wel heel wat anders als de Douwemastrjitte. Maar gelukkig ging alles helemaal goed. Lekkum was ons meest noordelijke stempelplaats. Daar werden we weer opgevangen door “onze” Richard. Hij begeleidde ons via sluipweggetjes naar de Leeuwarder ScholenVereniging. Even uitrusten en genieten van een dikke pan met heerlijke soep. Via een telefoontje vernamen we daar, dat de Leeuwarder fietsertjes inmiddels bij ons op school zaten te genieten van de soep van Angea de With. Wat een timing toch allemaal he.

Na het eten weer snel verder natuurlijk en via Goutum was het op naar Wirdum en Wytgaard. Daar troffen we de hele Leeuwarder fietsploeg en was er even tijd om de ervaringen uit te wisselen. Na Reduzum nog even bij Friens langs en om kwart over drie kwamen we weer bij onze nieuwe school aan. Een heel leuk onthaal wachtte ons daar. Vele ouders stonden al gespannen te wachten op zoon- of dochterlief en verwachtten dat deze tot op de knieën afgesleten waren, maar gelukkig was dit niet het geval. Een enkeling durfde zelfs nog te zeggen, dat ze niet echt moe waren……

De meisjesploeg kwam om 4 uur pas aan. Wij gingen er vanuit, dat ze onderweg verdwaald waren. Zelf hadden ze een andere verklaring voor de late aankomst. Ze hadden een wat meer alternatieve route gefietst “omdat dat beter uit kwam….” Hoe het ook zei: We waren hartstikke blij dat we ze weer zagen. Ook zij hadden een goede tocht gereden. Na nog even een foto gemaakt te hebben van dit geweldige stel sportieve kinderen, moesten we van Anja Kuperus nog even binnen komen voor een kleinigheidje…… De ouders hadden voor alle deelnemers een mooie roos gekocht met daarin een kaartje waarop stond vermeld: TOPPER. Wat een geweldige afsluiting was dit van een vermoeiende maar erg bijzondere dag.

Geen ongelukken, geen lekke banden, alleen maar veel plezier. Binnenkort gaan we al het zuurverdiende geld naar het glazen huis in Leeuwarden brengen. Rest mij alleen nog een woord van dank aan John van Vilsteren, die de hele dag beschikbaar was om opgeroepen te worden als bezemwagen. Zijn hulp was gelukkig niet nodig.

van een super trotse meester Jan Planting