Playbackshow wederom groot succes
Maar liefst 21 ‘artiesten’ waagden het om hun act op het podium te vertonen. En dit voor een goed gevulde zaal in De Twee Gemeenten. Verdeeld over 4 (leeftijds)categorieën maakten zij er een amusante avond van. Om 19:30 uur opende de meidengroep K3 de show en pas tegen middernacht stapte de laatste artiest van het podium. Dit was een act van ‘Tol Hanse’. Dit moet bijna wel het eerste eerbetoon zijn geweest aan de zanger die – eveneens op deze dag – overleed aan kanker. Ook hij is definitief van het podium verdwenen. Hij rustte nu in de ‘Big City’. De jongste categorie – enthousiast als ze zijn – kende logischerwijs het grootste aantal deelnemers. Hier streden 9 deelnemers om de hoogste eer, namelijk winnaar worden van de playbackshow. Dat de Festiviteiten-commissie altijd de Olympische gedachte pretendeert (“meedoen is belangrijker dan winnen”) doet niets af aan het fanatisme dat deze jongens en meisjes presenteerden. Maar ja, overal is slechts één winnaar, dus ook hier. De act ‘Kinderen voor Kinderen’ door Clara Hellinga was goed voor de hoofdprijs. Ze liet de ‘Hulla Girls’ en ‘Within Temptation’ achter zich. Vervolgens was het de beurt aan de categorie 12 tot 16 jaar. De jury, bestaande uit 6 kenners uit de (inter)lokale muziekwereld, moest een keus maken uit 5 deelnemers. Ook hier werd het zeer professioneel opgepakt. Niets werd aan het toeval overgelaten, zo leek het. De hoogste waardering werd uitgesproken voor het duo Yodi Vellinga en Anneke Leemburg. Zij vertolkten ‘Celine Dion en Barbara Streisand’ op een meer dan waardige wijze. Nummers 2 en 3 waren resp. ‘Mad’house’ en ‘Destiny’s Child’. Tot slot kwamen de 16-plussers en de groepen (verenigingen, buurten, etc) aan bod. In de eerstgenoemde categorie was het Natasja Brouwer die met de welverdiende eer ging strijken. De laatste categorie kende in de ogen van het publiek een verrassende winnaar. Het was hier namelijk niet buurtvereniging Om’e Toer, maar de dames van Iverto 2 die de prijs toebedeelt kregen door de jury. Was dit het verschil in inzage tussen een jury met veel kennis van zaken en een dolenthousiast en wellicht minder objectief publiek? Wie zal het zeggen. Zeker is wel dat deze traditie, die in 1984 van de grond kwam, steeds serieuzer en professioneler wordt opgepakt. De ‘artiesten’ zijn weken lang bezig met de voorbereiding. De jury krijgt het hierdoor steeds moeilijker. De volgende stap lijkt onverbiddelijk het organiseren van een soundmixshow. Want dat er talent is staat buiten kijf.