Rondrit in Houwitser
Samen met Nely Jongema en Jappie Sikkema ging ik op dinsdag 6 juli naar ’t Harde.
In ’t Harde zijn twee kazernes: de Luitenant-kolonel Tonnet Kazerne en de legerplaats bij Oldebroek. Op de legerplaats bij Oldebroek is het Opleidings- en Trainingscentrum Vuursteun (OTCVust) gevestigd. OTCVust verzorgt opleidingen in grondgebonden vuursteun, waaronder de opleiding tot het besturen/bedienen van een Houwitser.
Joop Tuinhof leidt samen met andere instructeurs soldaten op om de Houwitser te besturen.
We werden door Joop Tuinhof opgehaald in zijn MB[1] en zijn met hem richting het militaire terrein bij de legerplaats bij Oldebroek gereden. Op het militaire terrein wordt geoefend met het besturen van en schieten met de Houwitser.
De groep mannen (+/- 15) die wij daar aantroffen waren al een paar dagen in het veld. Zij sliepen daar in een tent en hadden het flink warm gehad door de tropische temperaturen. Gelukkig hadden ze wel een televisie met aggregaat zodat ze geen wedstrijden van het Nederlands elftal hoefden te missen! De groep werd opgeleid tot onderofficier Artillerie en zaten aan het einde van hun opleiding (het vakgerichte/praktijk deel). Als het goed is, hebben ze op dit moment allemaal met goed gevolg het theorie-examen afgelegd en zijn ze geslaagd!
Nely, Jappie en ik kregen propjes voor in de oren. De knallen waren echt hard. Eerst gingen we een kijkje nemen in de Commandopost. De Commandopost staat vlak achter de Houwitser. In de Commandopost wordt contact gehouden met de waarnemer, de soldaten in de Houwitser en de bevelhebber. De waarnemer zit in de buurt van het doelwit. Hij beschrijft de situatie aldaar en geeft door of er geschoten kan worden, na het vuren geeft hij aan of het doelwit geraakt is. In het ‘echt’ (Uruzgan) is er ook altijd een waarnemer ter plaatse.
De Commandopost heeft contact met de bevelhebber die bepaalt of er geschoten mag worden en geeft dit door aan de soldaten in de Houwitser.
De Houwitser kan tot 40 kilometer ver schieten. In Nederland is dat uiteraard niet mogelijk (Zwolle zou dan plat liggen), dus wordt er over een afstand van 6 kilometer geschoten. De Houwitser schiet erg nauwkeurig.
Na het kijkje in de Commandopost kregen we een lunch ter velde. Anders dan ik dacht hoeven de jongens niet zelf hun lunch te schieten, maar krijgen ze gewoon eten vanuit de kazerne. De koude frikadellen op brood waren heerlijk!
Na de lunch gingen de meiden en jongens de Houwitser herladen.
Na het herladen konden we los! Ik mocht in de Houwitser mee tijdens het shoot en scoot[2]. Letterlijk betekent dit schieten en wegwezen.
Supermooi om mee te maken! Zo’n grote machine en toch zo wendbaar.
Nadat Nely ook de shoot en scoot mocht meemaken, wachtte ons nog een verrassing.
Één van de instructeurs was die dag voor het laatst. De traditie wil dan dat diegene het laatste schot mag afvuren. Omdat wij er toevallig die dag bij waren mochten we samen met de instructeur het laatste schot afvuren. Na het afvuren van het laatste schot namen we met z’n allen een borrel en daarna afscheid van de jongens.
De laatste rit met de Houwitser voerde ons naar de rand van het militaire terrein
Deze laatste rit was ook heel bijzonder omdat we even flink gingen gassen. We haalden makkelijk 60 kilometer per uur met dat monster (op een zandweggetje). It was a bumpy ride!
Joop bracht ons daarna naar het artilleriemuseum op de kazerne. Heel interessant om te zien hoe het ‘Wapen der Artillerie’ zich door de jaren heen heeft ontwikkeld (van katapult tot Houwitser).[3] Na de rondleiding kreeg ik nog een fles Barbara’s Bitter (Artilleristendrank bij uitstek, lost kruitresten op, zonder nawerking).
Vervolgens zijn we nog naar het gebied gereden waar de bommen neerkomen. In dit gebied bevindt zich ook de waarnemer.
Als afsluiting heeft Joop ons getrakteerd op een etentje bij “a la Wok” in ‘t Harde, erg gezellig.
Het was een prachtige dag, Joop bedankt!
Rosanne Doting , Nely Jongema en Jappie Sikkema
[1] De ‘Mercedes Benz 290 GD’ (vaak afgekort tot ‘MB’) is de meest gebruikte kleine terreinwagen (of JEEP) bij de landmacht. Met zijn 5 cylinder 2,9 liter dieselmotor kan hij zowel in het terrein als op de verharde weg goed uit de voeten.
[2] Afleidingstactiek van artillerie- en luchtverdedigingseenheden om zich onmiddellijk na het vuur uitbrengen te verwijderen van de stelling (vuurlocatie). De reden hiervoor is het vermijden van vijandelijk tegenvuur. Voor het toepassen van ‘shoot and scoot’ is mobiele artillerie die snel en eenvoudig van stelling kan veranderen een vereiste, al dan niet in het verband van één of meerdere batterijen. Moderne houwitsers, zoals de Panzerhaubitze 2000, kunnen binnen enkele minuten in stelling komen, een opdracht tot vuren ontvangen, vuurgegevens verwerken, richten, vuren, uit stelling komen en verkassen.
[3] Voor meer informatie over het museum zie: http://www.nederlandsartilleriemuseum.nl/
Gerelateerd bericht
Zaterdag 1 juli is er weer rommelmarkt! →
BELEEF gastvrij Jirnsum →
Verkeren en parkeren in Jirnsum – Werkgroep Woon- & Leefomgeving →
