Spuiten en Slikken
De Boerenavond: ‘Spuitsje & Slikke’
Sophie Hilbrand van BNN hadden we maar niet uitgenodigd in doarpshûs ‘de Trilker’ te Poppenwier. Dit mogelijk tot teleurstelling van een aantal van de bijna honderd aanwezigen afgelopen donderdagavond 8 maart. We hebben uitsluitend de titel van haar programma geleend in het kader van een informatieve avond voor onze veehouders met een behoorlijk hoog gezelligheidsgehalte. Toch waren er genoeg hilarische momenten die in het bewuste programma zeker niet zouden hebben misstaan. Niet in het minst de ontboezeming van onze nestor aan het einde van de avond…
Om ruim acht uur werd het spits afgebeten door collega Frank Schuurmans met een verhandeling over het meerjarenplan van het Uier Gezondheidscentrum Nederland. Dit project is een initiatief van de Land- en Tuinbouw Organisatie Nederland en de zuivelindustrie en beoogt de uiergezondheid van de Nederlandse koe binnen een aantal jaren naar een hoger plan te tillen. Het is de bedoeling dat veehouders in studiegroepjes onder leiding van een dierenarts niet alleen van laatstgenoemde veel kunnen leren, maar vooral ook van elkaar. Waarom zelf het wiel proberen uit te vogelen als een ander dat al heeft gedaan? Een aantal gegadigden heeft zich ondertussen bij onze praktijk aangemeld voor het vervolg, waarvan de onkosten niet als kosten moeten worden gezien, maar eerder als een investering met een hoog rendement!
Daarna was het de beurt aan de heer Henk Markerink van de firma Pfizer. Deze afgevaardigde van een farmaceutische gigant op het gebied van (dier)geneesmiddelen bracht op zeer boeiende wijze het ‘Mastitis Reductie Plan’ voor het voetlicht. In een helder en confronterend betoog, zowel naar de boer als zijn dierenarts, werd tevens een nieuwe therapie om koeien ‘droog te zetten’ toegelicht. De crux van het verhaal is dat koeien met minder antibiotica meer valide blijven om gezonde melk te produceren voor de consument. Uiteraard komt ook dit zodoende de rentabiliteit van het boerenbedrijf ten goede. Evenmin kan het kwaad voor het imago van de veehouder.
Na een korte pauze waarin van powerpointschijfje werd gewisseld en een ‘Licence to spuit’ act à la James Bond helaas door geroezemoes werd onder gesneeuwd, was ondergetekende aan de beurt om het gebruik van medicijnen van misbruik te onderscheiden. Bewaarcondities en attentiepunten werden gelardeerd met dia’s van medicijnkasten die de afgelopen weken op route waren geschoten. Tevens werd op expressieve manier met behulp van een drietal ‘vrijwilligers’ het verschil getoond tussen een scherpe en een botte naald, hetgeen naast bezorgdheid aanleiding gaf tot behoorlijk wat hilariteit. Zeker nadat de boerin behulpzaam haar ‘gewonde’ collega de bil wilde pleisteren op het podium. Gelukkig waren alle drie goed tegen tetanus ingeënt. Uiteraard mochten ook enkele foto’s uit mijn Bistedoktercollectie niet ontbreken ter opluistering.
Als laatste werd collega Lolke Kalsbeek op het spreekgestoelte gehesen. Onder het genot van een glaasje (‘slikke’) werd de injectietechniek (‘spuitsje’) onder de loep genomen. Naast de onmiskenbare verwondering over de weerstand van een koe in het algemeen, immers ondanks onhygiënische omstandigheden gaat het nog ontiegelijk vaak goed, kwam ook aan de orde dat het nogal eens mis gaat door het ontbreken van een goede spuittechniek. Ter illustratie stond een simmer 2000 koe op het toneel. Deze was ’s middag omslachtig met de paardentrailer uit Wergea aangevoerd. Dat was achteraf niet echt nodig geweest, want er stond in een schuur vlakbij ook nog wel een exemplaar. Hadden we afgelopen zondag wel de vervoersperikelen moeten missen als gespreksstof tijdens de verjaardag één onzer. De bijzonder bonte Ús Mem liet zich gedwee in alle gewenste posities manoeuvreren en lag op een gegeven moment languit op haar zij in de melkziektepositie, maar dan met de kop op een stoel om het achterin de zaal ook zichtbaar te maken. Alle mogelijke injectieplaatsen en dito technieken passeerden de revue. Rond kwart voor elf werd het de hoogste tijd een eind te breien aan deze avond en een afzakkertje te nemen aan de bar. Resumerend kan worden gesteld dat het al weer veel te lang geleden was dat onze praktijk een dergelijke bijeenkomst had georganiseerd en dat het voor herhaling vatbaar is. De uitsmijter was voor Lolke Kalsbeek.
Hij had zijn wenkbrauwen al eens opgetrokken toen zijn jongere collegae met de titel voor deze avond op de proppen kwamen, maar zich de impact niet gerealiseerd. Vertelde toch maar eens besloten te hebben om op BNN af te stemmen. Met rode oortjes was er ‘wereld’ en nog wel veel meer voor hem open gegaan waar hij geen weet van had. Maar hij had er niet eens met zijn Jantsje over durven praten. De titel voor deze avond, laat staan het logo veranderen kon toen al niet meer, want de uitnodiging lag al bij onze klanten in de bus. Waar onze vierde man was? Eric Havik had de dienst voor zijn rekening genomen. Tijdens deze boerenavond was er echter maar één spoedgeval: het zuivelmandje voor onze gastspreker bleek nog in Reduzum te staan.
Menno J.Wiersma,
Dierenartsenpraktijk Grou-Reduzum
