‘Van Lego kun je alles maken!’
Na de eerste mailtjes was ik in de veronderstelling dat het hier om een ‘kinderverzameling’ aan Lego ging. Daar was natuurlijk niks mis mee en dat onze ontmoeting lang op zich liet wachten was niet erg, want het zou allemaal wel blijven staan. Vreemd; gezien mijn eigen ervaringen met kinderen en Lego waarbij bijna niks langer dan een dag heel blijft. Aanvankelijk dacht ik zelfs dat ik mailde met de vrouw des huizes, Annet, totdat de laatste mail met “Koffie/thee staat klaar J..” werd beëindigd. Vanaf dat moment dacht ik dat ik iets bijzonders zou zien. ‘J’ is namelijk Jacky, de man des huizes.
Het is namelijk zo, dat Jackie en zijn zoon Dennis een zolderkamer gevuld hebben met Lego. Na het betreden van de zolder viel mijn mond nog net niet open van verbazing, maar waar ik hier tegen aanliep was toch wel ongelooflijk! Ik wist niet waar ik kijken moest! Ziekenhuis, politiebureau’s en brandweerkazernes met de bijbehorende voertuigen in één-, twee- of zelfs in drievoud. Een bouwkraan, windmolen, heftrucks, haven, vrachtboten en treinen. Heel veel mooie treinen. En heel lange rails over de hele zolderkamer. Bijna geen enkel stukje onbenut gelaten. Navraag leerde mij dat hierop ‘onbemand’, met aangepaste snelheid, zes treinen kunnen rijden zonder botsing of ontsporingen. Non-stop. En mooie treinen ook nog! Zowel simpel, als ingewikkeld, niet bij Blokker of Bart Smit verkrijgbaar, uitgebouwd van de standaard twee, tot wel zes treinstellen achter elkaar aangedreven door, indien nodig, twee locomotieven.
Treinen op de oude rails worden aangedreven door stroom via de rails vanaf een transformator en de treinen op de nieuwe rails zijn voorzien van een ontvanger. De ‘machinist’ heeft dan een zender en kan met zijn afstandsbediening desgewenst tot wel vier treinen besturen.
Jackie is enthousiast! Hij vertelt mij over hoe hij als kleine jongen óók Lego op zijn verjaardag kreeg. Net zoals vele jongens, normale, ‘kleine’ doosjes. Op zestienjarige leeftijd kwam hier een einde aan; wellicht werden andere interesses gewekt. Totdat er weer een doos met allerlei soorten blokjes op zijn pad kwam: de Lego interesse was terug! En sterker dan ooit! Als een topsporter na een sabbatical, kreeg Jackie weer honger naar de blokjes van 2*4. Huisje-boompje-beestje volgde en met zoon Dennis werd de collectie uitgebreid. Na de verhuizing naar de Fonterbourren werd de zolder in beslag genomen en omgetoverd tot Legoland.
En er is nooit genoeg! Nauwlettend worden de ontwikkelingen in de gaten gehouden. Als er dan weer een nieuwe kazerne op de markt komt, wordt weloverwogen de keuze gemaakt of deze aangeschaft wordt. Doorgaans worden deze aankopen gedaan met geld van eerder verkochte ‘dubbelen’.
Blokkers worden aangedaan, internet wordt afgestruind, zelfs op vakantie in Frankrijk wordt gezocht naar ‘Franse Lego’. En gelukkig is er in Stiens ook nog een webwinkel. Zelfs na opgedane inspiratie bij Lego World wordt een zoekactie op touw gezet en uiteindelijk het gewenste treintje gevonden. Wordt de handelaar gevraagd of deze wellicht treintje x ook in zijn bezit heeft…de ladekast gaat open en er komen zes (!) exemplaren tevoorschijn. Wat voor de één een zeldzaamheid is, is voor de ander vanzelfsprekend. Maar saai is het niet. Daar zorgt Europa’s grootste speelgoed fabrikant wel voor. Met een jaarproductie van 20 miljard steentjes in 2200 verschillende varianten in 55 verschillende kleuren mag je ook wat verwachten. Innovatieve ontwikkelingen en complexe gebouwen zijn daar het resultaat van. Jackie’s trotse bezit hiervan is een heuse winkelstraat. Hotel, bar, gemeentehuis (gecompleteerd met bruidspaar/auto/fotograaf), station, allen compleet ingericht, tot aan de roltrap aan toe.
Lego gaat veel verder dan gekleurde blokjes en poppetjes. Dat uit zich in de vele varianten zoals City, Friends, Technic, Baby, Duplo, Fabulant en zo zijn er nog een aantal. Voor Jackie, Dennis en de meiden niet interessant. Gewone Lego graag. Met uitzondering van een enkele doos Technic. Hier is een ophaalbrug van gebouwd. Het heeft heel wat zweetdruppels, elastiekjes en touwtjes gekost, maar het werkt! Na vele uurtjes prutsen met tandwielen en touwtjes werkte het. En zelfs als dat niet het geval was “zijn we dan toch lekker bezig geweest”.
Nu de zomerstop voorbij is, komt de goede tijd komt er weer aan. In de zomer is het niet te doen op zolder, maar nu de dagen weer korter worden, begint het weer te kriebelen. Dan komt het creatieve deel van het brein weer bovendrijven en wordt er weer menig uurtje bovenin de nok gespendeerd. Soms alleen, soms samen en soms met zijn vieren, in welke samenstelling dan ook (de familie Douma bestaat uit vijf).
Er komt ook wel eens iemand aan de deur om te vragen of ze de Lego mogen zien. Meestal geen probleem; maar wel onder begeleiding. Kindervoetjes zijn klein, maar zo ook de ruimtes in Legoland. En hoewel alle boekjes netjes bewaard worden, kan het een heel karwei zijn om gesneuvelde bouwwerken weer op te bouwen. Maar ach, dat is dan ook wel weer leuk..
Ik neem een paar foto’s en zie weer allemaal nieuwe dingen. Als ik hier een hele dag zou zitten, zou ik telkens weer nieuwe dingen ontdekken. Als ik de deurbel hoor en vervolgens een blaffende hond, valt mijn mond wél open van verbazing. Deurbellen en honden in Legoland. Ik heb geen idee waar dit eindigt; aan inspiratie voorlopig geen gebrek, aan ruimte wel..
Siep Hijlkema
Redactie Jirnsum.com
Mochten er nog mensen zijn die ook gepassioneerd zijn, of in de greep van een hobby, of wat dan ook, of kennen mensen die dat zijn, laat het ons dan weten. Kom ik langs, overspoel jij me met jou enthousiasme en dan schrijf ik daar een verhaaltje over.
Siep Hijlkema
redactie@jirnsum.com
Gerelateerd bericht
3e Jirnsumer-Jumbo walking football toernooi. →
Vrouwen van Nu Reduzum organiseren een busreis naar Bad Zwischenahn & Park der Gärten →
Informatieavond KBS Sint Radboud →
